Θυμάται κανείς το επείσοδιο από τη σειρά Seinfeld ώπου ο Jerry λέει ότι μόνο 5% του πλυθησμού είναι για σχέση ; Η Elaine ρωτάει, "Τότε πως το τπόλοιπο 95% καταλήγει μαζί ;" H απάντηση του Jerry ; "Αλκοολ."
Όταν ήμουν μόνη ένιωθα το ίδιο . Συναντούσα πολλούς ανθρώπους –αλλα κανένα που να ήθελα να κάνω σχέση μαζί του. Με όσους ήθελα ήδη είχαν κοπέλες (ή δεν ενδιαφερόντουσαν, κλάμα). Η μητέρα μου έλεγε ότι θα κατέληγα με κάποιον υπέροχο και ότι δεν θα έπρεπε να ανησυχώ. Είπε ότι ήταν 100% και ότι ήταν νορμάλ να ανησυχώ αλλά ότι δεν χρειαζόταν . Αλλά ήταν εύκολο για αυτή να το λέει—ήταν ήδη σε ένα ευτυχισμένο γάμο! Και είμαι 28 (που μου φαίνονταν πολύ σε εκείνη τη φάση). Επίσης, η Νεα Υόρκη φάνταζε σαν το σκληρότερο μέρος για να βγαίνεις με κάποιον: Περιστοιχίζεσαι συνέχεια από μοντέλα (με τέλεια επιδερμίδα, μακριά πόδια, ύψος δυο μέτρα ,ουκρανίδες ή κατι τέτοιο ),και οι τύποι που συναντάς είναι είτε τρελοί είτε παντρεμένοι.
Όταν γνώρισα το αγόρι μου κατάλαβα ότι ήταν χαζό να ανησυχώ τόσο πολύ.Είμαστε όλοι χαρούμενα ,έξυπνα, ευτυχισμένα άτομα και πολλοί θα ήταν τυχεροί να μας έχουν. Γιατί πρέπει να έχουμε μια σχέση για να το καταλάβουμε αυτό. Επίσης ,η μητέρα μου λεει: "Χρειάζεται μόνο ένα πρόσωπο για να βρείς τον έρωτα της ζωής σας!" Πριν λιγο καιρό ,άκουσα άλλη μια μεγάλη ατάκα : "Αν ήξερες ότι θα συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου σε ένα χρόνο πόσο διαφορετικός θα ήταν ο χρόνος αυτός ;" Αυτή η φοβερή ατάκα δείχνει πόσο ανησυχούμε για την ερωτική μας ζωή όταν μπορούμε να χαλαρώσουμε και να ευχαριστηθούμε υπόλοιπα μέρη της ζωής μας.
